Mende jende Mendre.

Zalduby.

 Lehengo demboretan

 Ez zela deus onik,

 Maitz aditzen dena da

 Gazte hoien ganik.

 Chaharra naizelakotz

 Erran gogo dut nik,

 Oraikoez baden-etz

 Errenkuradunik.

 Diote berthutea

 Fedea, odola

 Oraiko jendeari

 Gutitu zaizkola.

 Hobe omen da orai

 Chikana, eskola,

 Bakhotcha bere eta

 Bertzez ez achola.

 Haurretik mainaz galdu

 Gero gazte choro,

 Gure seme alaben

 Haizu dire oro.

 Burhaso'ta nausien

 Indarrak akhabo:

 Beraz bazter chuchenik

 Gerokotz badago.

 Zembat alfer, edale

 Aise bizi nahi!

 Eta zembat emanak

 Gurikeriari!

 Zembat hortakotz aiher

 Jainko legeari!

 Aise jendetasuna

 Da tikitzen ari.

 Leheneko mendetan

 Hau zen hau zuzena:

 Denek ohoratzea

 Berthute zuena.

 Orai zer nahi bidez

 Gora heltzen dena,

 Hainitzen agurretan

 Omen da lehena.

 Zuzen eta makhurra

 Elgarri guduan,

 Aspaldi etsai handi

 Zabiltzan munduan.

 Jendea zuzenaren

 Alde zen orduan:

 Indar gaitza du orai

 Makhurrak eskuan.

 Fedea lehendanik

 Mendratua baita,

 Bihotzen hotz idorra

 Erratea gaitz da.

 Bere burua baizik

 Nihor ezin maita....

 Izanagatik ere

 Ama edo aita.

 Ongi egile gutiz

 Orhoit da mundua,

 Ahaidetan beretan

 Labur da dolua!

 Hila hil! osoki da

 Etchetik khendua,

 Bai eta hark utzia

 Harentzat galdua!

 Huna orai zer laiten

 Askoren nahia,

 Gezurrari ez dadin

 Gerlan har egia.

 Zotzetik da ziria....

 Hazitik bihia....

 Gezurra lege bada

 Haizu da gaizkia.