Don Nemexio

Erkiaga, Eusebio

 Egia maite zenduan;

 guzurra, gorroto.

 Bienbitartean barriz guk

 oroimenaren tolesak oztopo.

 Oztopo guk izur horreek

 Modan zetarako da jarri

 «ez zaitugu iñoiz ahaztuko»?

 Gizonaren aho ziztriña;

 ziztriñagoa mihiña

 Ahaztuko ez dogun hori, sarri

 gure kaixkarretik aldegiña

 Guzurraren senide

 izan gura ez arren,

 itxurakeriak bustiten gaitu

 zipriztin ilunez goienbarren.

 Bai, Don Nemexio

 Oraingoan txori barriak ditugu

 euskerearen eremuan

 arean... euskerazale diranak;

 arean... baztertu gura dabeenak

 Harrigarria, ezta?

 «Ezer ez eta festa».

 Erdalosiñeko hainbat ugarasio;

 zeinbat aitzaki eta zio!

 Gaitzerdi

 batzuei noizean behin

 «asto gorotza» emoten dautsela;

 horrelakorik zelan jasan, bestela!

 Bai, don Nemexio.

 Hainbat urtez

 mahasti lanetan zu,

 eta hona, sasilarrak

 mahatsondoen inguru.

 «Tomaxa, Peru... eta Ana»

 «hauxen da lana»

 Ez dakigu zertarako

 honenbeste Hiztegi potolo.

 Ipar-Hegoeko idioma biek

 deuskuez berbak eskintzen,

 ta izkiriatzaile barriak

 horreezaz baliatzen.

 Prestamuek?

 Bai, ba!!

 Pantxotarako eta

 atunetarako amuak

 Lazio-euskara gaur errez

 ikasi daike castellanuak

 Bai, don Nemexio.

 Hamazortzi urtean

 Larrako hormartean

 Olerti sarien puntuak guk

 kaltzetorratzean.

 Baiña, aldiaren zapi zimurrak

 gomuta-ohol baltzeko

 letra makalak ezabatzen

 Ta barriro ez idazteko.

 Adiskidetasuna

 zein merke saltzen dogun!

 Biziak, agertu;

 joanak, urrun be urrun.

 Bai, don Nemexio.

 Urteen bunarripean gu be

 okertzen, makaillautzen

 Irudimena orriuldurik,

 ta hotzak gure odola hartzen

 Nemexio

 saria baiño zigona

 areago zenduan jaso.

 Gizagriñen olatuek

 hasarreturiko itsaso...

 Horixe urte luzeetan

 ezautu zenduan mundua

 Orain ostera,

 Jaunak emon bide deutsu

 betirako ostatua

 Halantxe zeunkan nitzat

 etxeko atea zabaldua