Eria ezagutzaz bethea errechinoletarentzat

Eri bat

 Kantarien errege!

 Hire kantatzeko,

 Gai denik nor daiteke

 Hitaz beraz kampo?

 Geroztik itsumendu

 Zerbait othe dut nik

 Ez, ezkertiak ez du

 Neurritzen indarrik.

 Modestiaz bethea,

 Gauaz duk kantatzen,

 Unhaturik jendea

 Lo denean jartzen.

 Hik uste duk bakharrit

 Haizel'atzarria;

 Erne zagok hargatik

 Khechu den eria.

 Bai, erne zagok eta

 Oi! ohatze pean!

 Sasitik hire kanta

 Hasten dukanean

 Ordutik ene minak

 Zaizkidak ichiltzen,

 Eta gau luzeenak

 Labur iduritzen.

 Maiteaz orhoiturik,

 Hago hasperenez,

 Hurbil izanagatik,

 Gauaz ikhusten ez,

 Ai! nahiz agian hiri

 Lagun itzalia,

 Kanta kantazak bethi,

 Ez ahantz eria.

 Batzuetan gorago

 Duk altchatzen boza,

 Orduan urrunago

 Duk senti espoza:

 Oi! aphal, berdin gora.

 Zoin den hunkigarri!

 Maiz zohak bihotzera

 Handik dena jalgi.

 Zertako primaderak

 Ez iraun bethiko!

 Iphar gocho, loreak,

 Bakharrik lekhuko!

 Laster (zorigaitzean!)

 Demboraren ihes,

 Ganen haiz ni ohean

 Utzirik nigarrez.

 Adios! bizi banaiz,

 Heldu den urthean,

 Othoi phausatuko haiz

 Ohiko tokian;

 Lanjeretik han urrun,

 Ta hurbil maitea,

 Kantatuko duk legun

 Emadak fedea.