Eria ezagutzaz bethea errechinoletarentzat
Eri bat
Kantarien errege!
Hire kantatzeko,
Gai denik nor daiteke
Hitaz beraz kampo?
Geroztik itsumendu
Zerbait othe dut nik
Ez, ezkertiak ez du
Neurritzen indarrik.
Modestiaz bethea,
Gauaz duk kantatzen,
Unhaturik jendea
Lo denean jartzen.
Hik uste duk bakharrit
Haizel'atzarria;
Erne zagok hargatik
Khechu den eria.
Bai, erne zagok eta
Oi! ohatze pean!
Sasitik hire kanta
Hasten dukanean
Ordutik ene minak
Zaizkidak ichiltzen,
Eta gau luzeenak
Labur iduritzen.
Maiteaz orhoiturik,
Hago hasperenez,
Hurbil izanagatik,
Gauaz ikhusten ez,
Ai! nahiz agian hiri
Lagun itzalia,
Kanta kantazak bethi,
Ez ahantz eria.
Batzuetan gorago
Duk altchatzen boza,
Orduan urrunago
Duk senti espoza:
Oi! aphal, berdin gora.
Zoin den hunkigarri!
Maiz zohak bihotzera
Handik dena jalgi.
Zertako primaderak
Ez iraun bethiko!
Iphar gocho, loreak,
Bakharrik lekhuko!
Laster (zorigaitzean!)
Demboraren ihes,
Ganen haiz ni ohean
Utzirik nigarrez.
Adios! bizi banaiz,
Heldu den urthean,
Othoi phausatuko haiz
Ohiko tokian;
Lanjeretik han urrun,
Ta hurbil maitea,
Kantatuko duk legun
Emadak fedea.
|