Stress-a

Enbeita, Jon

 Zorioneko stresa,

 zentzunik gabeko presa,

 zorabioan darabilena

 mundu aldrebesa.

 Aitzaki denen babesa

 Loretzen ez den amesa

 Danera heldu nahi dugu baina

 ez da hain erreza

 Norgehiagokaren grina,

 moda berriko dotrina

 Lasterketa bat dugu guztia,

 zeinek hartu gaina.

 Alperriko ahalegina,

 hor ez dago atsegina.

 Bakoitzak neurtzen jakin behar du

 beretzako haina

 Teknologiak aurrera

 amai gabeko karrera,

 urte gutxitan dugu hegotik

 igo iparrera

 Jartzen ez bada barrera

 gerta daiteke galera,

 gizatasunak igo ezean

 beragaz batera

 Zientzien aurrerapena

 dugu egi nabarmena,

 baina astirik ba ote dugu

 ausnartzeko dena.

 Senetik erdi irtena

 dakusgu jende gehiena

 Bizia ala agonia da

 luzatzen gaudena?

 Estura eta larria

 estresaren uztarria,

 botikarekin sendatzen ez den

 minbizi barria.

 Garaitzan dugu jarria

 pozerako oinarria

 eta ahaztu zaigu nola sortzen den

 egizko irria

 Garai bateko patxada

 bihurtu zaigu algara.

 Zelaira lasai begiratzeko

 kapazak al gara?

 Robot batzuen gisara,

 korrika hemendik hara;

 baina zertako, guztia berton

 utzi behar bada?

 Ezin da han eta hemen

 Ez dugu hainbeste ahalmen

 Nohizbeinka on da gelditu eta

 hartzea atseden

 Ikusi zertako gauden

 Gure helburua non den

 Berreskuratu daigun bizitza

 Berandu baino lehen