Munduko ilunabarra
Enbeita, J.
Euskal Herrian hainbeste urtetan lan egin ondoren, jubilaturik bere herrira doa
Munduko ilunabarra,
adinaren zoritxarra,
ahultzen dijoa indarra
baina ez barneko garra.
Etorri nintzen herri hontara,
berau zen nire izarra;
bertan utzi dut izerdi eta
zorionaren aparra,
bertan uzten dut nire irria
ta bertan nire negarra.
Berriro nere jaiotetxera
daukat itzuli beharra,
baina ez zaitut inoiz ahaztuko
ene Euskal Herri Zaharra (bis).
Kanta izan dizut sarri
hamaika abesti barri,
baina gaurkoan naiz larri
joatea da mingarri.
Zu ikusteko ardurak nindun
garai haretan ekarri;
ezagututa gure bihotzak
oratu ziren elkarri;
ordurik hona ni izan nauzu
hau esateko egarri:
ni banijoa nere etxera,
adinez bait naiz elbarri,
baina zu beti izango zara
nire bigarren aberri (bis).