Txomin eta Matxalen. (Praisku'ren otseñak)

Enbeita, Kepa

 Txomin'ek:

 Neure aldian egiten yuat

 Ainbat abere jateko,

 Asti apur bat ez daukadala

 Apur baten be jarteko.

 Beti onela ibilli barik

 Ixango neuke obeto

 Neure lanetan lagundu daistan

 Emazte on bat ba'neuko.

 Matxalen'ek:

 Erdi bakarrik zabiltzaz, Txomin,

 Abere jateko giñan,

 Eta ni barriz oyal garbitzen

 Beti al dodan ariñan.

 Diñozun lez ba emazte billa

 Neugana eldu ba'ziñan,

 Bata bestiai lagunduteko

 Biok buztartuko giñan.

 Txomin'ek:

 Luza begira etzara egon,

 Neure lagun, agintzeko;

 Baña ez dakit indarrik dozun

 Itz eder ori zaintzeko.

 Aspaalditxoan tentezke nabil

 Andra kozkor bat artzeko;

 Baña bildur naz ixan ez daidan

 Neure burua galtzeko.

 Matxalen'ek:

 Zer erantzun be ez dakidala

 Ipintzen nozu bildurrez.

 Zeure burua daukazu aintzat

 Eta besterik iñor bez.

 Ezkonduteko bildurra dozu,

 Ta ein barik egon nai ez.

 Baña paltarik iñun bakorik

 Ez dozu topauko errez.

 Praisku'k:

 Bat baño geyau ibiltzen dira

 Gure Txomin'en antzera.

 Aberats eder onaren billa

 jo batera, jo bestera,

 Usterik ori errez lortuko

 Dabela; baña bai zera,

 Oñetakoak urratu eta

 Buruko miñaz etxera.