Deba'ri

Jose Elizondo

     Euskal'erriko itxas-ertzian

     Zauden erri leñargiya,

     Euskaldun zintzo trebe askoren

     Seaska maitagarriya,

     Nere gogoak zuregan daukan

     Zale ta intziri larriya

     Antzi baño len, azaldu nai det

     Sor dizutan opariya.

     Betorkit, bada, irargitzera

     Euskal-musaren argiya,

     Ikus-dezadan, lanbrorik gabe,

     Bere soin dizdizariya,

     Adimenaren lauso txiroak

     Bear dun banagarriya,

     Pozaren bidez sendotu dedin

     Nere ereskai eriya.

     Azaldu bezait gau-ondorengo

     Goiztargi zoragarriya

     Eta urrezko zaldi-gañean

     Dabillen zaldun gorriya,

     Zure ederrez zaleturikan,

     Bere musu pozgarriya,

     Alaitzen dula, bidaltzen dizun

     Begitzunaren irriya.

     Une berean entzun nai nuke

     Txoriyen kantu alaya,

     Zure basotik aideratzen dan

     Eresi samurren gaya,

     Ikusirikan munoan gora,

     Zintzo dijuan artzaya,

     Kanta pozgarriz adirazirik

     Bere zorion lasaya.

 Entzun dezadan, egal-barrena, irrikiturik,

 Legun-legunki, miazten dizun uiñ-otsa,

 Eta gabaren ixiltasuna gai daukanean

 Maitariaren naitasunezko abotsa.

 Baita jayean zure gaztedi euzko jatorrak

 Dantz ariñekin alaitzen duan batzarran,

 Txistulariyen doñu leguna nigandu bedi,

 Biotz musiña pozkidatzen ete zaidan.

 Andikan laster, gau-estalkian errañu beltza

 Zure gañera irauli dedin garayan,

 Otoi dagiten ziñezko itzen murmuriyua,

 Gogo mintsuak atsegingai izan dezan.

 Era onelan, ¡o erri maite bioz beria!

 Goza-nezake oraiztaren intziriya

 Eta gogoan, aitortu nai ta aitortu eziñik,

 Zugan daukadan maitaroaren biziya.