Alkate berriya

Jose Elizondo

 Bartolo Burugorri

 Goyerri aldian

 Alkate egin zuten

 Oberik ezian;

 Bere emazte zanak

 Jakin zuanian

 Pozkiroa nabaitu

 Zuan biyotzian,

 Ta senarra etxera

 El zitzayonian

 Esan zion: Bartolo,

 Zori ederrian

 Izan dedilla, baña,

 Zin bete-betian

 Agint idazu, arren,

 Gauden garayian,

 Galtzontzillo txuriyak

 Beztien azpiyan

 Jantziko dituzula

 Aste ta jayian.

 Bartolo Burugorrik

 Aserre antzian

 Erantzun zion: Mari,

 Gaitezen pakian;

 Galtza txuririk gabe

 Oraingo artian

 Ibilli naiz t'aurrera

 Jaskera berian

 Ikusiko nazute;

 Oitura txarrian,

 Zenbait ajolakabek

 Oi-duten legian.

 Marik erantzun zion,

 Bekozko itzalian

 Adirazten zuala

 Etxe barrutian

 Agintari jatorra

 Zein zan;

                 Igandian,

 Mezaren zalantzan

 Galtzatxuak jantzita

 Bartolo zeguan,

 Baña, meza baño len

 Kortara jatxi zan

 Bearkizun larri bat

 Egitera bertan:

 Azpiko galtzatxuak

 Azkatu etzituan

 Ta, egin bear zuana

 Arkitu etzuan;

 Etxera igo eta,

 Emazte zunari,

 Esan zion: Gaurkoan

 Gaitzaren bat, Mari,

 Datorkit ¡Ai!... ¿Zuri?

 Neri, Mari, neri;

 Gizon gizarajoak

 Erantzun du larri,

 Emaztiak entzunik

 Bere senarrari

 Gertatu zitzayona

 ¡Ene Burugorri!

 Esan zion, gizona,

 Zoaz, zoaz, irri

 Eragiñ ez deyozun

 Erri guziari.

         * * *

 Elizan sarturikan,

 Bartolok, aulkiyan

 Gauza belaxkaren bat

 Artu zun azpiyan;

 Zer zan igarri eta

 Zoraturik iya

 ¡Ajajai! agertu da

 Galdu zan txoriya;

 Esan zuan et'irago

 Zitzayon larriya.

 Orretara oi dira

 Munduko kontuak

 Zenbait agintariri

 Gertatutakoak;

 Sarri loitzen dituzte

 Beren galtzatxuak

 Lendik ez daudelako

 Artara oituak.