Aberri maitia!

Elizondo L. Eizaguirre, Jose

 Donostiako euskal jaietan aldeera irabazia

 1906

 Garailarien koroe berdea

 zure buruan jantzirik

 lengoko esan legegintzean

 ikuzi nai zinduzket nik;

 autz dontzuaren kerisapean

 zeme leialak bildurik,

 ama laztanan birjaiokera

 kantatzen alkar maiterik,

 Ta zure izen beakurtzua

 zabaldurikan lurbian

 onelakotan ... dadilla

 lurreko danetan

 bai eta ere zure zemeak

 arkitzen diran oretan

 ondo ikuziak izan bitez ta

 aberatz bitez ondretan.

 Lege zarreko denporetan lez

 urruaz dagoi ichazua;

 euzkalerriko lur gaitzua ere

 atzo bezela indartsua

 zerurañoko zuaitz tantaiaz

 beterik dago bazua;

 oiek orrela dirala ¿nola

 daukate Euzkadi lotua?

 ¿Zorginkeriez kendu diotez

 euzkalduneri indarrak,

 edo arrotzen zaletazunak

 egiten ditu makalak?

 ¿ote dirade buruzarri

 bear ez diran kaskarak,

 edo antzutu egiñ dirade

 ama Euzkadiren bularrak?

 Lege zarreko baratz ederra

 lantu dezagun chukunki

 tartetan dauzkan belar gaiztoak

 jorraturikan zuztraitik:

 era onetan zortuko ez zaio

 mamorro char pozoiturik

 ta euzkal landarak erneko dira

 frutu galantak emanik.

 Baratza orren erdi erdian

 azkatazunen loria,

 landatutzeko egin dezagun

 aldezakegun guztia;

 erakarteko lengo erara

 lege zar zoriongarria

 orretarako bear balitz ere

 galdu daukagun guztia,

 Euzkaldun onak eziñ gindezke

 lora ori bagerik bizi:

 zendoturikan euzkalerrian

 danok nai degu ikuzi:

 arroskeriak bildurturikan

 ez gera joango igezi

 naiz eta ere guda garratzez

 oreri bear badiogu eutzi.

 Zakabanatu egin ziraden

 isrraeltarrak munduan,

 Sinai mendiko lege dontzue

 ez zutelako maite izan

 ill zutelako kurutze baten

 onena onen artean

 lege zuzena alde ontzira

 jiratutzeagatikan.

 Ay! euzkaldunak aien antzera

 zoriondurik bizi bageinkez

 orube maitagarrian:

 gure azaben oroimen ona

 badaukagu biotzian

 euzkalerriak iraungo du

 munduan azken artian.

 Ama gasoa gaur dagolako

 aruaz eztu ta larrian

 batu gaitezen seme guztiok

 bere magal maitatian.

 esanaz; ama biotzekua

 emen gauzkatzu aldian,

 indarturikan nai zaitugunak

 ikusi lengo antzian.

 Zure bularren eznegozoa

 edan nai degu bakarrik;

 ori ez degula ill bear bagendu

 ez degu edango besterik;

 antzutuzera eldu ez zaitezen

 ekingo diogu bertatik,

 eman diguzun odol garbia

 zartzen zuri zañetatik.

 Ori naikua ez balitzake,

 azaben arimekantzat

 jaikiko dira obitetatik

 aldian lengo arnazak,

 dakartzelarik bizitutzeko

 zure kemen aul-otzak,

 galerazorik akaba zaitzan

 negargarrizko eriotzak.

 Jaikiko dira Larramendi-kiñ

 Astarloa ta Aldamar;

 Erro, Aizkibek ta Iparragirre,

 ez bada ama egin negar;

 bular eztua nasaiturikan

 laster egingo dezu far;

 auen laguntzak indartutzera

 erakarriko zaitu azkar.

 Biziko zera luzaruan ta

 euzkaldun onak zurekin,

 zintzo jokatzen badute, izango

 dituzte milla atzegiñ;

 zuregandikan arrozkeriak

 alde egingo duten jakin

 nai nuke baña zalantzan nago

 etorri leikenarekin.

 Aburtzen zaitut zakonenetatik

 urrengo bat arteraño

 zure kolkuan asi nasunik

 etzat aztuko egundaño;

 Jaunari ezkerrak arrozkeriaz

 ez naiz zaletu orandaño,

 naiago nuke bizia galdu

 ori gertatzia baño.

 Bitarte orretan ez naiz egongo

 zerbait egin bagetanik

 baldin badauka nere bularrak

 bizi izateko arnazik.

 Egilleari jardungo diot

 beti ezkatzen zugatik,

 azkatu zaitzan ainbat ariñen

 kate gogor oietatik.

 Ta nere anai euzkalduneri

 esango diotet; mutillak;

 ez zaitezela erdal zaletu

 zergatikan betiko illak

 gure aitonen oitz eta izkunza

 izango dira ta oskillak

 izan bagerik, aztu ditzagun

 arrozkerian nazpillak.

 Gure ondoren datozeneri

 erakutziaz bidia,

 goiendutzeko guztien gañez

 euzkera ta euzkalerria;

 alkarturikan une batean

 bata bezela bestia bada

 euskaldun jator garbia.

 Orain azkenez ezan dezagun

 zabaldurikan auak,

 bizi dedila euzkalerria,

 bizi bitez euzkaldunak

 euzkera izkuntza paregabia

 bizi bedi ta fueruak

 bizi bitez bai, gure onerako

 euzkaldun diputaduak.