Nere etxea

Elizanburu

 1

 ¿Ikusten duzu goizean,

 argia asten denean,

 menditxo baten gaiñean

 etxe txikitxo aitzin txuri bat

 lau aitz andiren artean,

 iturritxo bat aldeari,

 txakur txuri bat atean?

 an bizi naiz ni pakean.

 2

 Naiz ez den gaztelua

 maite dut nik sorlekua

 aiten-aitek autatua;

 etxetik kanpo zait iduritzen

 nonbait naizela galdua,

 nola an bainaiz sortua,

 an dut utziko mundua

 galtzen ez badet zentzua.

 3

 Ez da lurrean gizonik,

 printzerik ez erregerik

 ni baiño obeki denik;

 badut andrea, badut semea,

 badut alaba ere nik,

 osasun ona batetik,

 ontasun asko bertzetik,

 ¿zer naidun bertzerik?

 4

 Goizean asiz lanean

 arratza eldu denean

 nagusi naiz mainean;

 giristino bat ona dut artu

 nik emaztea artzean,

 ez du bijili egunean

 sortuko uste gabean

 txingar ezur bat elizean.

 5

 Etxean ditut, nereak

 akilo, aitzur goldeak,

 uztarri eta edeak;

 jazko biaz ditut oraiño

 zoko guziak beteak,

 nola iragan urteak

 ematen badu bertzeak

 ez gaitu iltzen goseak.

 6

 Landako ira beiak

 esnez anpatu ditiak

 aratze eta ergiak

 bi idi andi, kopeta zuri,

 bizkar beltz, adar andiak,

 zikiro, bildots guziak,

 auntzak eta ardiak,

 nereak dire guziak.

 7

 Ez degu bear lurrean

 aise bizirik etxean,

 utzi laguna gabean;

 yende bearrik ez dute yotzen

 gure etxeko atean,

 non ez duten mainean,

 otunz ordua denean,

 lekua gure aldean.

 8

 Piarres nere semea,

 naiz oraiño gaztea,

 da mutiko bat ernea;

 goizean goizik bazken erdira

 badarama artaldea;

 baitu nere egitea, 

 segituz nere bidea

 ez du galduko etxea.

 9

 Nere alaba Katalin

 bere ameka urtekin

 ongi doa amarekin;

 begiak ditu amak bezela

 zeru-zola bezain urdin;

 oraingo itxurarekin

 uste dut denborarekin

 andre on bat dion egin.

 10

 Nere emazte Maria,

 ez da andre bat andia,

 bainan emazte garbia:

 musu batentzat etxean badut

 nik nai dudan guztia;

 galdegiten dut grazia

 dudan bezala asia

 akabatzeko bizia.