Soldadogoatik Eskual-herrirat itzultzen denaren kantoreak.

Elizalde.

 Zorigaitzik egun batez kortheak atzemanik

 Nere burhaso zaharrek nigarretan utzirik

 Soldado nintzela bada harmetan pharaturik

 Ninduten urrun eraman, urrun Eskual-herritik.

 Sor-lekhutik urruntzea zein den lastimagarri

 Maite guzien uztea oi zen erdiragarri

 Nik ez nuke sekulakotz adios erran nahi

 Ez nere etchekoeri, ez Eskual-herriari.

 Laster igorri ninduten Afrikaren barnera

 Laur urthe han egon eta deithu Italiana.

 Lekhu orotarik bethi, hegalekin bezala

 Gogoa zautan airatzen, arin Eskual-herrira.

 Italiako lurrean sarthuz geroz Frantsesak

 Oi nolako sarraskiak! oi zer gizon galtzeak!

 Odol hibayez dirade han gorritu bazterrak,

 Holakorik ez dezala ikhus Eskual-herriak.

 Burhaso gaicho hoitarik semeak galdurikan.

 Zembatak ez dire yarri auhenik minenetan!

 Gure Jainko zerukoak hoin bihotz min handitan

 Beira gitzel' erortzetik guziz Eskual-herrian.

 Eskualdunen omenari ez diot egin ukho

 Nere sabre-bayonetak maiz agertu lekhuko;

 Solferinon kolpaturik zioten gehiago

 Ez nintzela ez bizirik ni Eskual-herrirako.

 Atsulaiko bizkarrean Ainhoako kapera.

 Han du nere ama onak othoitz egin ardura

 Aingeruen erreginak bida nezan etchera

 Bizirik eta osorik ekhar Eskual-herrira.

 Nere ama entzun duzu oi Andre amultsua

 Azken hatsera nindagon jadanik hurbildua

 Zuri esker baizen eztut nik beiratu bizia

 Zuri esker dut ikusi berriz Eskual-herria.

 Mundarrango mendi hori bethi kopeta gora

 Ikusteak pisten derant bihotzean pilpira

 Italiako lurretik ere nintzen athera

 Bainan sendatu heltzean gure Eskual-herrira.

 Irriskuak iraganik trankil orai etchean

 Hauche diot Jainkoari galdetzen azkenean

 Bizi nadin ainitz urthez ait'amekin batean:

 Nere egunak higa diten Eskual-herri maitean.