Gure baserriak
Elias, Imanol
Untzak artua ikustean zu,
negarrez ari natzaizu...
Garai batean apainki zinen
mendi gainean zu azaltzen
eta urte gutxitan ezkuta zara
ta inondik ez zara ikusten.
Urte gutxian piņu gazteek
bete dituzte zure alboak
eta aurrean zenuen intxaurrak
adarrak ditu lur joak.
Baserri maite, bakarrik zera,
geldi, ixil eta ilunpean...
Zer gertatu da zure ganbara,
ukuilu ta sukalde epelean?
Zure ondora urreratzean
txakurra zaunka zen aurki
ta gaurko egunez arkitzen zara
oso ixil eta apalki.
Ate ondoko eserlekuak
belarrak ditu estaliak...
Gazte nintzela, zenbat bertan
entzundako ipuiak!
Etxeko atea irikitzea
ez da orain beharrezko
eta sartu naiz bertan
Gogoa dei ikusteko!
Ai! Hau ikara sortu zaidana
abere-askak ikustean...
Hutsak! Ezergabe!
Hutsak alajaina gaurko egunean!
Sasoi batean urreratzen
norbait aska aurrera,
adar haundiak azaltzen ziren
ukuilu jira guztira.
Ganbara hutsa ta ohol zaharrak
egon ezinik zutik...
Hau honela ikusitzean
soturka naiz barrutik.
Hilik da nere baserria!
Txakur gabe ataria
eta ukuiluan abererik ez?
Hilik da nere baserria!
Nere nahigabe izugarria
ezin gorde barruan...
Bi malko haundi etortzen zaizkit
sukaldeko ate inguruan.
Ez dut ondasunik baserri maite
bestela nerea zinateke!
Jaso paretak, apaindu ederki
eta bertan biziko nintzateke!
Untza ebaki!
Lorak aldatu!
Ateak jarri!
Txakurra lotu!
Egurra ebaki!
Oholak aldatu!
Txotxak ekarri!
Sukaldea berotu!
Untzak hartua ikustean zu,
nire malkoak dituzu...