Omenaldi bat

Basarri

 Gaur inguruan izango ditu

 egitazko ainbat lagun,

 danok dakigu bera dalata

 zenbat itzegiten dugun.

 Burrukan asi, ta bi urtera

 jarri Europan txapeldun,

 ikusiko da «Urtainen» marka

 berriz zeiñek egiten dun.

 Santuak bakan izaten dira,

 pekatariak galanki,

 gizona berez argala dala

 egi au zeiñek eztaki?

 Gure «Urtainek» izanagatik

 eztakit zenbat aitzeki,

 orrelako bat berriro sortzen

 kostako zaigu ederki.

 Baldin balio izan ezpalu

 beretzat zuan galera,

 «Urtainen» fama bapo sartua

 izango zuten lurpera.

 Asi orduko bukatu oi da

 zenbait gizonen karrera,

 txarrak atzean gelditzen dira;

 ona joaten da aurrera.

 Euskaldunaren biotza ere

 inbiriak irabazi,

 zer atzerako egiñak gauden

 nik nola adierazi?

 Auzoko dana ona degu-ta,

 anairik ezin ikusi,

 guk txapeldun bat edukitzerik

 iñoiz eztugu merezi.

 Okerrak daude, pobre, aberats,

 aundi eta txikietan,

 eliz gizon da prakadunetan,

 guraso ta semietan

 Gandu lodi bat jarria dago

 euskaldunen begietan,

 «Urtainen» kaso ontan bezela

 beste gauza guzietan.

 Ezin asmatu iñoren onik

 ixillean eramaten,

 ontatik pentsa pertsona batzuk

 zer bizimodu daukaten

 Mingain gaiztoak egun guzian

 marmarrez, gaizki esaten,

 etxetik ankik ateratzeko

 eztu gogorik ematen.