Nere bordatxotik
Basarri
Negu sarreran berri txar batek
mindua du Euskalerri,
Mantu beltzetan jantzi zaitezte
Urbia eta Aitzkorri!
Zuen maitale sutsua berriz
etzaizute urbilduko,
Zuen altzoan poema gairik
ez du berriro bilduko.
Arantzazu'ko Ama maitea!
zeu al ziņan aren eske?
Zure gogoa al zan biurtu
zedilla zerutar gazte?
Lurreko kantu eztien danak
zuri eskeņi dizkitzu,
Betikotasun osoan orain
kantuz or ariko zaizu.
Euskal baratzak zuen lorerik
usaintsuenetakoa,
Negu sarreran, esku on batek
goruntz eramandakoa.
Zertan ukatu, Ama maitea,
utzi digun utsunea,
Bearrekoa genduan, ustez,
oraindik zure semea.
Euskalerriak eta euskerak
abe sendo bat galdua,
Salbatore'ntzat goiz iritxi da
muduko azken ordua.
Maiteak iges egin dio ta
alargun gaur Arantzazu,
Il kanpaiaren jardun geldia
belarritan burrundatsu.
Kendu txapela, euskaldun maite
toki eman otoitzari!
Galdu deguna Goietan dedin
Zurutarren bertsolari.
Negu sarreran berri txar batek
mindua du Euskalerri,
Mantu Leitzetan jantzi zaitezte
Urbia eta Aitzkorri!
