Egun auetan mundu guzia

Basarri

 Egun auetan mundu guzia

 erabat mindurik dago,

 gizonik ezta gaur ixtimatzen

 zakur bat baño geiago.

 Odola tarte izan ezkero

 ezer onik ezpaitago,

 lenago gauzak oker bazauden

 orain askoz okerrago.

 Bezperan pozez baldin bagera,

 negar biaramonean,

 denbora onak ekaitz gaiztoa

 sarri du ondorenean.

 Asia aldetik pake itxurak

 zerbait asi diranean,

 sekula baño saltsa geiago

 orain etxe barrenean.

 Diruak eta indar zakarrak

 agintzen dute gaur nunai,

 bide zuzenez dabillen ura

 tiroz eratxi nolanai.

 Beltz eta zuri, maitasunean

 bear gendukenak anai,

 pakean billa saiatzen danik

 iñork eztu ikusi nai.

 Beltzen arraza or utzi dute

 lertu bearrez miñetan,

 onez aspertu dira zearo,

 ta txarrerako griñetan.

 Odol guziak ain irakiñak

 dauzkate beren zañetan,

 Milloika beltzek esango dute:

 «Odolkiak ordañetan!»

 Gorrotoaren ate guziak

 orra kolpetik ideki,

 beltz eta zuri, guziak gerran,

 iñor ez iñon erruki.

 Dendak ustuta, etxeak erre,

 gorputzak tiroz ebaki,

 kulpik gabeko makiñabatek

 pagatuko du ederki.

 Emen gertatzen ari zaiguna

 negargarri da benetan,

 danok txarrera jarriak gaude

 alako itxumenetan.

 Begiratuta laño illunak

 dauzkagu leku danetan,

 bizi izateko poz geiegirik

 eztago lur gain onetan.

 Beltz eta zuri, gorri ta urdin,

 oriak edo moreak,

 Jaunaren seme geranez danok

 ditugu eskubideak.

 Alkar odolez itotzekoak

 badira gure ideak,

 seguru izan, arrapatuko

 gaitu gabiltzan bideak.