Auzo Gertaria
Basarri
Laborda, Pozpoliñ aita agurgarriari, biotzez
Ustez uste gabean sar zaigu negua
elur margo zuriak artu du ingurua,
batzuentzat alaitasun,
askorentzat miñ laztasun.
Lengo egunez ernai antzeko nengoan
ona zer ikusi dutan gure auzoan:
den denak jakiñ dezaten,
asi nadin ba esaten!
Amabost urte gañean ditu Iñaki'k,
Yon'ek amabi Azaroa ezkeroztik:
ori nai luteke senti,
ta elur eskean beti!
Astelen goiz sentiko zazpirak inguru,
Yon esnatu da ta dana zuri ikusi du:
Aizak, Iñaki, Iñaki
elurra duk, azkar jaiki!
Larogei urte inguruko etxe-amona
alboko gelatxo apañean zegona:
¿elur dala-ta pozikan?
¿ez aldezute lotsikan?
Bere naigabez etzan ixiltzen amonik
baña gazteak ez egiten jaramonik
Artu txitxare ta galbai,
zepo xixtriñak ere bai!
Gozatzen dira gazte auetxek elurrez
amona an dago jaikitzeko bildurrez
¡Mugi oi zan ba, benetan
baña eziñ egun artan!
Bazituzten bi birigarro ta lau txori,
aiek pozteko berriz naikoa zan ori:
an dijoaz bat batera
amonari esatera.
Amona, amona, guk len esaten gendun,
ikusten aldu zenbat arrapatu degun?
Berrituko degu lena,
elurra dala onena!
Zaudete ixilik lotsagabe txar nardatsak
onek zekartzkidak neri azken arnasak
amona ta txoriak
ondatu dizkik guziak!
Gazte biak ekiñ zioten negarrari,
txoriak utzi ta ¡pa...! amona zarrari,
bi anaiak bat batean,
ziñ zegioten aurrean.
Beingoz sendotu nairik gaztean gogoak
itz auek esan zitun amona gaxoak:
Zuek ere mutikoak
etzerate betikoak.
Yon eta Iñaki ezagutu zuten
ea gazteak eri egiten dezuten!