Zoritxar batek zuen esnatu Hernani egun-sentian

Egin-Berri, Joxantonio

 Mila beatzirehun larogei eta

 beraz laugarren urtian,

 ostirala zen, hamabost egun,

 sartuak ginen ekainan.

 Zoritxar batek zuen esnatu

 Hernani egun-sentian,

 hil zituzten bi gudari jator

 herriko etxe batian;

 herri guztia unkitu zuen

 albiste honek goizian.

 Putakume ta txakur ugarik

 hartuta zuten kalia,

 ikuskizuna txarra goizetik,

 triste zegoen jendia,

 Ondo nabari zen begietan

 negarra zela erdia,

 nork ez egingo, jakin ondoren

 gertatutako guztia;

 hil zituztenak bait ziren gure

 kide Katu ta Txuria.

 Hernaniarra zinen Txuria,

 Busturiatarra Katu,

 ez zaituztegu inoiz ahaztuko

 aitzitik, beti oroitu.

 Horrelakoak herriak ondo

 egiten ditu epaitu,

 hilketa guztik bezala dugu

 erantzun ta, ez barkatu;

 Euskal Herriko historian da

 hori betiko grabatu.

 Txuria eta Katu zueri,

 berdin hildako guztiak,

 aitortu behar dizutet hemen

 daude betiko maltzurrak.

 Nola Arzallus, Bandres, Garaiko,

 etsaiekin bat eginak,

 oztopo bila, askatasunik

 ez dezan lortu Herriak;

 guk jarraituko dugu askatzen

 herri hontako kateak.

 Frantses aldetik errefuxiatuk

 ari dituzte zigortzen,

 espainolaren gain dago preso

 ta herrikoak zapaltzen.

 Saiatzen dira goxoz ta zigor

 ta gu ez gara damutzen,

 jartzen diguten hamu txarretik

 inoiz ez dugu kozkatzen;

 herriak ez du amore eman

 jarraitzen du borrokatzen.

 Hildako guztik hemen duzute

 gure artean itzala,

 abertzaleak berarekin bat

 darama zuen odola.

 Txominek zion, irabaztera

 kondenatuak gaudela,

 horretan gaude, euskaldun askok

 pentsatzen dugu horrela;

 Euskal Herria askatu arte

 borroka izango dela.