Mariya
Echegaray, Karmelo
ŋNor da Mariya?
Da Jerikoko larros miragarriya,
Dariyona likurta guziz eztiya.
Da Nazaret-aldeko lili churiya,
Bera dan tokiyaren edergarriya.
Da Sion-mendiyaren apaingarriya,
Itsas-arrotuaren pakelariya.
Da munduko gaubean, egun-sentiya,
Sartzen duena gugan pozdun-argiya.
Da lurreko neguan, udaberriya,
Estaldutzen duena lorez guztiya.
Da maitetasunaren itur-biziya;
Dontzella-aingerutarren gordelariya.
Da legauslearentzat, errukitiya;
Negarrez daudenentzat malko-zapiya.
Da, biyotz otzarentzat gar donetiya;
Sututzeko maitera Jaungoikotiya.
Da, anima legorrentzat, intz zerutiya,
Piztutzeko beretan mardul graziya.
Da mundu guztiyaren choragarriya,
Zeru-lurren erregiņ maitagarriya.
Da Cherren gaizkiņaren garailariya,
Graziyazko legean Eba berriya.
Da Jainko-Gizonaren Ama garbiya,
Maite duena guziz pekatariya.
ĄAtoz onera!
Pekatari, gaisoa: Ąatoz onera!
Ez Ąarren! bildurturik Ąez! joan atzera,
Damuturikan atoz, auspeztutzera,
Alariya, biyotzetik, agurtutzera,
Berari barkamena gurteskatzera,
Zure egite guztiyak eskeņitzen,
Bere laguntz ederra billatutzera,
Mantupe gozatsuan ezkutatzera,
Zure pena ta miņak gozatutzera,
Zugan dauden luņoak urratutzera,
Zure pentsamentua zirargitzera,
Zure biyotz legorra bustitutzera.
Bere edertasunari begiratzera,
Bere garbitasunaz arritutzera,
Bere maitetasunaz choratutura.
Infernuko bideak gorrotatzera,
Munduko atsegiņak oņperatzera,
Cherren-en uztarpetik ateratzera,
Zure griņ ezikaitzak menderatzera.
Graziyazko uretan murgildutzera,
Jazkai zerutiyakin apaindutzera,
Elurra beziņ churi gelditutzera,
Mariyaren bitartez, zeruratzera,
Jesus, bere Semea, maitatutzera.
