Maria Birjiña guziz doneari. Nere semearen lenbiziko komunioan
Echegaray, Karmelo
Andre, mancharik gabea, triste
Dauden guztiyen gozagarriya,
Gizon illkorren gordelekua,
Aingerudiyen choragarriya,
Izar ederrez koroatua,
Eguzkiyaren argia jantziya,
«Guztiz gozoan deitzen dizun
Gizonarentzat argikariya,
Zuk daramazu bera Zerura
An gozatzera beti-sariya.
Zeru-graziya darizun Andre
Bekatu-gabe sortutakon,
Nai dezun dana dezakezuna,
Jaungoikoaren Ama gozoa;
Jartzen dezuna paketurikan,
Umildurikan itsas-arroa,
Biguntasunez kentzen dezuna.
Guregandikan patu gaiztoa;
Eta gizona daramazuna
Billatutzera Neurgabekoa.
¡Ama maitea! ¡Birjiñ Mariya!
Gozotasunen iturburua,
Eguzkiyari sua ematen
Diozun izar zirargitsua:
¡Besterik ez! ¡Zu manchagabea!
Neke danetan pozgarritsua,
Mundu bean ta Zeru goyetan
Erregiñ eder urrikaltsua,
Zuk gurutzeaz dezu zuzentzen
Ala mundua, nola Zerua.
¡Manchik gabeko Mariya! Gauza
Chit baliyotsu Jaungoikotiya;
Berdingabero gaistaldutako-
Biol urrindun choragarriya;
Otsare biziz beti zugana
Noa, negarren gozagarriya;
Umildurikan deitzen dizut,
Mesede-emalle maitagarriya,
Eskaturikan bizi dontsua,
Eriotz gozo zerurakoiya.
¡Ama, begira!... Auspezturikan
Nago, gaur, zuri gurteskatzeko;
Nere semea, nere laztana,
Gaitz danetatik libratutzeko;
Zuri donkitu dizudan aurra
Zeru goyetik bedeinkatzeko,
Biyotz-biyotzei maita zaituen
Ura, graziyaz chit betetzeko;
Gaur, bere Jauna lanen-aldiyan
Etartutzean, santututzeko.
¡Birjiñ Mariya! ¡Emen daukazu!
Ar-zazu biyotz bigunarekin;
Diña izan zedin, Ama maitea,
Gaur egoteko emen zurekin,
Beti saya naiz, al-egiñean,
¡Beti! gordetzen erruezarekin!
Bere kopeta dago jantzirik
Aingeru-goiyen chaukindarekin
Zure semea da; gorde zazu
Maitaro, zure mantuarekin.
Jarri zayozu zure birtute
Dontsuen koroi dizdizariya.
Zugandu zazu, berotu zazu
¡Bai! bere biyoi aingerukoiya.
Isur zayozu, maitetasunez,
Intz ederraren eran, graziya;
Gaur zuregandik echeratzean,
Iduki dezan fede biziya,
Jaun Zerukoak on-artu dezan,
Bedeinka dezan beraren deiya.
Ez det ¡Mariya; Zuk badakizu!
Nai berarentzat aomenikan,
Ez dinbererik, ez onorerik,
Ez aunditasun mundukorikan;
Arrokeriyak, diruak, beti
Dute lagatzen gezurturikan;
Bizitz omenak gelditzen dira,
Tristura Jarri biurturikan;
Atsegiñaren edariyak ¡ai!
Laster beazun miñ egiñikan.
¡Bai! nayago det umill ikusi,
Mesede-egiten, beartsurikan.
Obedituaz beti bizitzen,
Garbitasunez apaindurikan.
¡Bai! Zure seme nai det ikusi,
Erlijiyotsu biurturikan,
Beti santurik, zorionean,
Zuri biyotza donkiturikan,
Agergarritzat zure jayera
Bere bizitzan, azaldurikan.
Ibill dedilla beti gauz onak
Irakasitzen izekirikan;
Egon dedilla beti Jaunari
Maitetasunez, itsatsirikan;
Besteren gaitzak ordaindutzeko
Neke samiñak noziturikan,
Erreguz beti jardun dezala
Malko goriyak isuririkan,
Bere kopeta, martiriyaren
Urre-koroiyak ingurarikan.
¡Emen daukazu! ¡Emen Mariya!
Eraman zazu Maiteagana;
Birali zazu geziya sutsu
Bat, bere biyotz ederragana;
Iñoiz ez dedin ¡arren! makurtu
Munduko gauza illkorrakgana:
Bakar-bakarrik, maitetasunez,
Joan dedin beti Jainkoagana,
Azkenik, ibar au lagatzean,
Egaatu dezan Berarengana.