Azuzenak. On Bizente Arana jaunari
Echegaray, Karmelo
Zelai gozatsu miragarrian
Lore guztiyak bildurik,
Arkitzen ziran udaberriko
Doai danakin galairik.
An zeuden larros gorriyak, intzez
Beren kopeta garbirik,
An chiliprayak, apainduriya
Lilluragarriz jantzirik;
An lore pollit beti-biziak,
Beti bezela bikaiņik;
An bichilorak, bidechigorren
Ertz ederretan jayorik;
An zeuden. ere, jazmiņ churiyak,
Usai gozoa zaballik,
An azuzenak, begirasuna
Zeru goyetan.josirik,
Eta lilipak, sartaizechoak
Atsematean, mugirik.
Beren oņetan, errekacho bat
Igarotzen zan maltsorik,
Ur eder urdiņ osasungarriz
Ayen sustraiytik bustirik.
oriyekin, landarechoak
Ur biziyak arturik.
Azaltzen ziran guri ta mardul
Chortena liraiņ, jasorik,
Erdidikirik zegoan lorea
Erakusitzen pozturik.
Ala guztiyak zeudela mardul
Eta pozkidaz beterik,
Andik urrean zegoan ujolde
Batek goaitik irtenik
Arrapatutzen zuan guztiya
Kolko loituau arrerik,
Eta berekin etzeramana
Ondaturikan utzirik,
Larrosak eta beste loreak
Chortenetikan autsirik,
Eramanikan batzuek: eta
Beste batzuek igarrik,
Erreka garbi leyarrezkoa
Lagatu zuen zikiņik;
Eta loretsu len ikusten zan
Zelai ederra, soildurik.
Bakar-bakarrik azuzenchoak
Gelditu ziran mardulik
Ujoldearen indarretikan
Garbitasunak gorderik.
Garbitasunak maite badegu,
Gordeko gaitu gaitzetik.