Argi baten billa

Echegaray, Karmelo

 Mundu ontako usteltasuna,

 Gaiztakeriya begiraturik,

 Neukan batean nere biyotza

 Miñaren miñez estandaturik,

 Argi bat billa nairik nabillen,

 Bañan argirik ez arkiturik,

 Izekiz otoitz egiten asi

 Nitzan, Jaunari gurteskaturik,

 Biralitzeko argi pozti bat

 Egon ez nedin beti mindurik.

 Au esatean, nere gañean

 Soñu bat entzun nuen gozoa,

 Loreetatikan goratutzen dan

 Likurta baño gozoagoa;

 Chori polliten baso-tarteko

 Kantua baño eztiyagoa;

 Sartaizearen arratsaldeko

 Surmurra baño bigunagoa;

 Arkaitz-arteko iturriyaren

 Pill-pilla baño poztiyagoa.

 Miretsiturik eta zurturik,

 Begira nuen nere gauera,

 Eta ikusirik aingeru eder bat.

 Nola zetorren egaan lurrera;

 Zentzusteturik, erori nitzan

 Kopetarekin lurra jotzera,

 Baña aditzean aingeruari:

 "¡Jaiki, gizona! atoz onera,"

 Jaike nitzan, ta jaso nituen

 Begi tristeak Zeru urdiñera.

 Eta aingeruak, zabaldurikan

 Bere egal edan zillarreztuak,

 Lurrindurikan bere asnasaz

 Geuden lekuen ingurukuak,

 Gozo esan ziran: "Argi bat, poz bat

 Billa nai dezu baña munduak

 Ez dauka argirik, ez ere pozik,

 Baizikan neke naigabetsuak;

 Zuk nai dituzun poza t' argiya

 Bakar-bakarrik dauzka Zeruak."