|
Zortziko
Echegaray, Jose Vicente
Nere Donostiyako
Erritar maiteak
Kantadizagun gogoz
Gure naigabeak,
Mundubak jakindezan
Zer zaigun gertatu
Ta nolako moduban
Geraden gelditu.
Bost urte igaro ondoan
Penaz beterikan
Franzesa guregandik
Eziņ botarikan.
Atzeneko paguba
Ezta izan gaiztoa
Iņork munduban aitu
Ez bezelakoa.
Doatsu izan uste
Genduben orduban
Urrikari gelditu
Gerade munduban.
Etsayak juban eta
Laguntzakoakin
Arkitzen gera guztiz
Pagu onarekin.
Gure Euskal-erriko
Soldadu nobleak
Asiyeran ginduzen
Sitiyatzalleak.
Gazteluba naizuten
Ichaso alderik
Artu, eta Franzesa
Arrapatu atzetik.
Jende eta denbora
Guchi galdurikan
Libre gelditzen giņan
Etsayetatikan.
Baņa nola ingelesa
Degun jaun ta jabe
Laster utzi ginduben
Espaņolik gabe.
Iru ogei milla bala
Bonba eta granada
Erriyan sartudala
Duda gabea da.
Eztu iņork munduban
Ingelesen aboan
Plaza gogorragorik
Izango gogoan.
Bazterrez ta ichasoz
Illabete biyan
Beren ustez egondu
Dirade guardiyan.
Amar bat milla gizon
Gaņera onzi asko
Franzes chaluparikan
Ez igarotzeko.
Santa Klara-ko isla
Zutenian artu
Etzuten uste iņor
Zitekian sartu.
Baņa nola zeguan
Franzesa kontuban
Gau bat faltatu gabe
Sartzenzan portuban.
Ingeles, portugesak
Arturik erriya
Biyak egin digute
Gaitza ugariya.
Onra galdu eta ill
Lapurtu guztiya
Eta gero ondoren
Erre Donostiya.
Donostiar tristeak
Zer egingo degu,
Nola negu gogorra
Igaroko degu;
Ez erri ta ez eche
Ezta ere jantzirik
Jatekoa garisti
Ta ez izan dirurik.
|
