Ene charamelaren auhen minak
Ator, ator ene lira,
Ene lagun leiala,
Ator auhendatzera
Ene zorte krudela:
Orai athera-etzatzik
Hire soinu saminak,
Oiharzunari errotik
Hik ene bihotz minak.
Iitsoan ikhus-azu
Untzi diruz bethea;
Orai artio egin du
Bai uruski bidea:
Uhinak dire apaltzen
Hiren inguruetan
Haizeak ditu hampatzen
Haren belak iorietan.
Hurbildua da porturat
Lorios eta fier (supher);
Horra non doan sartzerat
Aberats eta eder.
Jadanik plegatzen ditu
Plegatzen bere belak
Hala choriak hesten tu
Kaletzean hegalak.
Kolpe kolpez altchatzen da
Furian chirimola
Ontzia kostarat doha,
Arrolaka dabillala;
Hara hara non den hari
Uhiņekin guduan;
Galdu behar du tristeki
Portuaren aldean...
Egik auhen ene lira
Egik minki auhena
Ni nauk oi nauk untzi hura
Funditzerat nohana;
Harat hunat arrolaka,
Gaitzak bere besotan
Nabillak pulumpaka
Tombaren uhinetan
Oraņo deusek bidean
En ninduen trabatu:
Ez dut ene itsasoan
Arrokarik aurhitu:
Helas! orai naizenean
Porturat allegatu,
Behar naiz ni uhinpean
Uhinpean funditu,
Chirriparen bazterrean
Eder zagon zuhaitza;
Erroak barna lurrean
Aldaskaz aberatsa,
Burua zaraman gora
Fresko eta ostotsu:
O zuhaitzaren ederra
Hor bizi behar balu!
Bere sor lekutik goizean,
Norbeitek du idoki;
Atze lur idor hotzean
Bislandatu kruelki:
Eta hasi da ihartzen
Yadan arrats bereko;
Bihar ez da on izanen
Baizen su egiteko...
Egik auhen ene Lira
Egik minki auhena;
Ni nauk ni nauk zuhaitz hura
Ihartzera nohana:
Helas! ene sor lurrean
Eder indartsu nintsen;
Landatua lur atzean
Bihar ez niz izanen.
Harat, hunat hegaldatzen
Ikusazu paluma;
Maiteki bazka bilhatzen
Bere amentzat ama:
Lotsarik beldurrik gabe
Hor hemenka dabila;
Ez du gogoan deus ere
Baizen bere familia.
Gaichoa! zeru goratik
Miruak ikusi du;
Haren aztaparretarik
Nork oi nork kenduko du
Jadan airean behera
Tiroaren pareko,
Hegaztin izarra gaņera
Gaichoari dohako...
Egik auhen ene Lira
Egik minki auhena!
Ni nauk ni paluma hura
Herioak naukana:
Arioentzat bozka biltzen
Trankilki nabillala,
Gaitzak niauk arrapatzen
Sortzearen krudela!
Seme batek utzi zuen
Bere ama emea,
Utzi nahi ez baitzuten
Amarekin semea
Haurrak zuen maite.
Amak ere bai haurra;
O dolore! o lastima?
Separatze gogorra:
Ama ganik urrun dela
Gaitzak hartu du tente hura
Amaren zorte krudela
Haurra dohako hiltzera
Bere haurra galduz geroz
Amak du hil beharko
Ez bide da bizitzekotz
Haurra gabe biziko...
Egik auhen ene Lira
O dolore! O lastima!
Ni nauk ni nauk seme hura
Ama hura ene ama:
Ni bakarrik zahartzeko
Esperantza nindian;
Ez dik nihork altchatuko
Oi erortzen denean.
Yauna zuk ene bizia
Hartu nahi baduzu,
Zu zare ene nausia,
Zurea da hartzazu;
Gogotik dauzut ematen,
Jauna, ene arima;
Hiltzerakoan ene ama...
|