|
Ene charamelaren auhen minak
Ator, ator ene lira,
Ene lagun lei da,
Ator auhendatzera
Ene zorte, krudela
0rai athera-etzatzak
Hire soinu saminak,
Oihartzunari errotzik
Hik ene bihotz arinak.
Itsasoan ikhus-azu
Untzi diruz bethea;
Orai artio egin du
Bai uruski bidea
Uhinak dire apaltzen
Haren inguruetan
Haizeak ditu hampatzen
Haren belak lorietan.
Hurbildua da porturat
Lorios eta fier (supher);
Horra non doan sartzerat
Aberats eta eder.
Jadanik plegatzen ditu
Plegatzen bere belak
Hala chorierk hesten tu
Kalatzean hegalak.
Kolpe kolpez altchatzen da
Furian chirimola;
Untzia kostarat doha,
Arrolaka derbillala:
Hara hara non den hari
Uhiņekin guduan;
Galdu behar du tristeki
Portuaren aldean...
Egik auhen ene lira
Egik minki auhena:
Ni nauk ni nauk untzi hura
Funditzen nohana;
Harat hunat arrabolaka,
Gaitzik bere besotan
Nabillak pulumpaka
Tombaren uhinetan
Oraņo deusek bidean
Ez ninduen trabatu;
Ez dut ene itsasoan
Arrokarik aurkitu
Helas! orai naizenean
Porturat allegatu,
Behar naiz ni uhinpean
Uhinpean funditu.
Chirriparen bazterrean
Eder zagon zuhaitza;
Erroak barna lurrean
Adaskaz aberatsa,
Burua zaraman gora
Fresko eta ostotsu
zuhaitzaren ederra
Hor bizi behar balu!
Bere sor lekutik goisean,
Norbaitek du idoki;
Atze lur idor hotzean
Bislandatu kruelki
Eta hasi da ihartzen
Yadan arrats bereko;
Bihar ez da on izanen
Baizen su egiteko...
Egik auhen ene Lira
Egik minki auhena;
Ni nauk ni nauk zuhaitz hura
uhartzera nohana
Helas! ene sor lurrean
Eder indarthu nintzen;
Landatua lur atzean
Bihar ez niz izanen.
Harat, hunat hegal latzen
Ikusazu paluma;
Maiteki bazka bilhatzen
Bere umentzat ama:
Lotsarik beldurrik gabe
Hor hemenka dabila;
Ez du gogoan deus ere
Baizen bere famillia.
Gaichoa! zeru goratik
Miruak ikusi du;
Haren aztaparretarik
Nork oi nork kenduko du;
Jadan airean behera
Tiroaren pareko,
Hegaztin izarra gaņera
Gaichoari dohako
Egik auhen ene Lira
Egik minki auhena!
Ni nauk ni paluma hura
Herioak naukana:
Arimentzat bazka biltzen
Trankilki nabillala,
Gaitzik niauk arrapatzen
Sortzearen krudela!
Seme batik utzi zuen
Bere ama emea,
Utzi nahi ez baitzuten
Amarekin semea
Haurrak zuen maite ama
Amak ere bai haurra;
O dolore! O lastima!
Separatze gogorra:
Ama ganik urrun dela
Gaitzak hartu du seme hura
Amaren zorte krudela
Haurra dohako hiltzera.
Bere haurra galduz geroz
Amak du hil beharko
Ez bide da bizitzekotz
Haurra gabe biziko...
Egik auhen ene Lira
0 dolore! O lastima !
Ni nauk ni nauk seme hura
Ama hura ene ama
Ni bakarrik zahartzeko
Esperantza nindian;
Ez dik nihork altchatuko
Oi erortzen denean.
Yauna zuk ene bizia
Hartu nahi baduzu,
Zu zare ene nausia,
Zurea da hartzazu
Gogotik dauzut ematen
Jauna, ene arima;
Zure eskutan dut ezten
Hiltzerakoan ene ama...
|
