Libertatearen Amodioa.

Pierre Dibarrart.

 1

 Eskualdun garbi batek, othe dauka deusik

 Libertatea bezain, gauza aberatsik?

 Ez, ez, harentzat ez deus, hain baliosik

 Zorion hortaz baizik ez baitu ametsik,

 Hori gabe ez duke bizitze urusik.

 2

 Munduko gaztelurik den ederrenean,

 Lausengu, jan-edan-on, guzien artean,

 Eskualduna ez dauke han, bertzen menean,

 Nahiago du izan librotasunean;

 Mendian berak egin etchola batean.

 3

 Eskualdunak bakea du, bethi galdatzen,

 Zeren libertatea gerlak dion khentzen;

 Bertzenaz deusek ez du, nehon ikharatzen,

 Lehoin baten pare da, etsaier oldartzen,

 Buruzagiek dute, hortakotz maithatzen.

 4

 Orai bi mila urthe, hainitz Erromano

 Gerlan ethorri ziren, Eskual-herriraino,

 Kantabre hazkar heiek, zioten oraino:

 Nahiago dugu hil, sumetitu baino!

 Hitz hori ez da galdu orai arteraino.

 5

 Eskualdunak zertan du, lachatzen gakhoa

 Harren libertatea dagon athekoa?

 Botu bat duenean zerutikakoa,

 Hortan obeditzen du, humilki Jainkoa,

 Eta hartzen ordena bizi guzikoa.

 6

 Libertate ederra gauza baliosa,

 Jainkoa zerbitzatuz, girichtino gisa,

 Igandeak begira, ahal bezain ontsa.

 Gero biba pilota, bleka eta musa,

 Hori da Eskualdunen bizitze urusa.

 7

 Libertatea khenduz othe da gai-denik?

 Eskualdunen bihotza, charma dezakenik,

 Ez da lorerik eta-ez landarerik,

 Guernikako arbola daitake bakharrik,

 Arbola saindu harek ez baitu parerik.

 8

 Eskualdunen artean, ez dugu aditu;

 Egiazko fedeaz ez denik argitu,

 Eskualdunak orotaz libro nahi baitu,

 Satanen bilhurretik haurrean libratu

 Geroztik mamu harrek begietan gaitu.

 9

 Nere gudua huntan dut akhabatuko

 Biba libertatea Eskualdunendako,

 Jainkoa othoitzetik, ez naiz baratuko

 Bakezko bizitzea diot galdatuko,

 Eta gero zerua eternitateko.