Domine, ne in furore tuo
Jauna, ez ni sumindurik gogor artu,
zure asarrean ez larderiatu.
Urrikal zakizkit, Jauna, eri nauzu;
nere ezur guziak kolokan dabilzkit
miņen minez; Jauna, zuk senda nazazu.
Nere anima oso nasirik dago,
ta zu, Jauna, noiz arte asarre izango?
Itzul zaite, Jauna, itzul neregana,
bizirik beira zazu nere anima,
gaizka nazazu zere urrikaltasunaz,
Iņor ezpaita zutaz oroit obian,
ta nork aipatuko zaitu zu il-errian?
Nekaturik nago intziri egitez,
malkoz ikusten dut oea gauero,
nere oatzea bustitzen negarrez.
Nere begiak lausotu dira asarrez,
zartzen ari naiz nere etsaien artean.
Alde nigandik, gaizki-egille tzarrak,
Jaunak entzun ditu nere deadarrak.
Jaunak nere otoitza ongi artu du,
nere eske-oiua Jaunak aditu du.
Nere etsaiak lotsa bitez eta nasi,
belaxe lotsa bitez ta atzera itzuli.
