Kontxesi'ri
Iztueta
Maite bat maitatzen det maitagarria
Begi ederra du ta, guztiz argia;
Daukat urruti,
Bañan ezin kendu det burutik
Aren itxura;
Saldu albaliteke pixura
Urriaren truke
Nork erosi paltako ez luke.
Ogeitalau leguaz nago aparte,
Bitartean badauzkat milloi bat ate
Guztik itxirik,
Nai arren ezin egon ixilik,
Beti negarrez,
Nere maite maitiaren galdez:
Ote dan bizi,
Biotz biotzeko, nere Kontxexi.
Egunaz argi gutxi, gauen illun,
Poz-atsegiñik ez da neretzat iñun
Maitea gabe;
Egin ote nadin aren jabe
Oroitutzean,
Zenbat pena nere biotzean
Ditut igaro;
Maite det eta ez da milagro.
¡Ai au bakardadea eta trixtura!
Nere biotz gaisoa ezin pixtu da,
Ain dago illa;
Beti dabil konsuelo billa
Bere artean;
Banengo maitearen aldean
Ordutxo biko
Pena guztiak lirake ilko.
Nere maitea zutzaz oroitzen naiz
Egunaz ere bai ta gauetan txit maiz
Lotan ere bai,
Zu ikusitzera nik joan nai
Libre banengo
Or nintzake egun bigarrengo
Naiz orduan il
Ez nuke izango batere min.
Lenengo gau batean egin det amets,
Bañan pensamentuak beti aldrebes
Irteten dira:
Ustez nengoen zuri begira,
Maite polita,
Koprearen gañian jarrita,
Kontu kontari,
Nai nuen bañan ez nintzan ari.
Nene maitea daukat beti gogoan,
¡Ai orain banengo aren alboan
Iñoiz bezela!
Jaunak amets au kunpli dezala
Balitz konbeni,
Konsueloz ilko nintzake ni
Nere ustean,
Maitetxoren biotza ikustean.
Nere maite polita ez da zer etsi,
Biyar ez bada ere, or nazu etzi
Lengo lekuan,
Ara iristen naizen orduan
¡Ai ara poza,
Nere maite maitetxo biotza!
Zuri begira
Pena guztiak aztuko dira:
Zure gauza polit bat or det nerekin
Iskribaturik dago letra birekin:
K ta B dira,
Askotan nago oyei begira,
¡Ain dira piñak!
Maitetxo polita, zuk egiñak
Sedaz ederki;
Kolkoan gorderik dauzkat beti.
Esperantzetan bizi maite gozoa
Noizbait kunplituko da gure plazo,
Eta orduan,
Gauza txarrik ez artu buruan,
Lengoak utzi,
Ez degu pentsatzen pena gutxi
Preso sei urtez
Onduko gaituzte nere ustez.
