Itsas-haizea edo ixiltasunaren itzala

Beltzaran

 Haizeak korri ez egin arren,

 juramendu bat egiten dizuet,

 majuskulekin:

 noizbatean nonbaitean izan nintzela.

 Eta haize honek norbaiten ileak,

 edota nireak, (?)

 banatu zituela.

 - belaunaldiak igaro dira, esaten dudana

 gertatuz gero- .

 Irakina hoztu denean, galdetzen dut.

 Haize eta biziaren tartean,

 zein ote da, hau

 mundua al da,

 kosmosa argitu ondoren, izarrak bildu.

 Gaua laztu aurretik, eguna eskaintzen

 diguna?.

 Zer ote da, hau,

 gauaren alanbradak,

 Bere haizkorarekin, erdoil hauts bihurtarazi,

 kopadurak diren hitzekin, gauak eta egunak,

 beren erroetatik arrankarazi

 dezakeena?

 Itsas-haize eta heriotzearen tartean kokatzen ez den

 zerbait edo norbait?

 Zein ote da hau

 denbora herbesteratzen duena gure

 iragan trixteetara

 inoiz iratzarriko ez diren

 iragan lotsemaleetara?

 Zer esan dezakegu, guk,

 euriaren zirpiztin baten hotsak,

 - gu baino gogo gehiago bait du -

 ixilarazten gaituenok...?

 eta halere...