Ohean sartu eta leihotik begira abestutako bertsoak, Giltzapeko batean
Beltza
Orain pentsatzen jarri naiz eta
nik hitzegin nahi dutela
tapaturik ohean gorriak
ikusten ari naizela
leihotikan kanpora begira
naiko bero dut odola
kaiolan sarturikan txoriak
egoten diren bezala.
Txoriek ere atea noizko
dioten ba irikiko
beharra gaur ere horretan lo
hartzea nik nerekiko
gauean ametsetan goizean
berri ona izateko
eskerrak amets hauekin poza
izaten den bizitzeko.
Egunekoa amaitu eta
orain nago txapaturik
leihotik begiratutzen nago
ez dago argi pizturik
ohean etzan buelta ta bira
ez dut batere logurik
umoreari esker ari naiz
bertsotan bakar bakarrik.
Gaur ere ni sartu naizenean
hemengo mantape hontan
eguneroki izarak ditut
bakarrik hago hizketan
begientzako bista alaia
zeruko izar hoietan
lagunak lo daude gehientsuak
bakoitza beraren kotan.
Askok nahi digute betirako
preso ta gainez lotuta
gogoan izan dezaten auek
ez gaudela gu galduta
momento askotako txarrenak
pasatzen gaude ohituta
jende askok uste duen baino
hobeto gaude zailduta.
Entretenigarri haundirikan
ere ez dugu txabolan
gauza urriak izaten dira
gu gabiltza lekuetan
komon eta arraska txiki bat
ohea ta mahaia burnitan
jantziak txukun izatearren
balda eskas batzuetan.
Erratza bat ere badaukat nik
txabola ez dut hain garbi
mahiaren gainean liburuak
hiztegi bat lapitza bi
beste muņeko bat zintzilikan
bere bibote ta guzti
horrela edukiko nituzke
kartzelero hauek beti.
Aitortu nahi dut ere amets bat
gertatzen dena sarritan
teorikan izadia maite
dut bihotz bihotzetikan
ikusigabe urteak hemen
belar eta zuhaitzikan
ala ere poztutzen naiz eta
ikusirik telebistan.
Euskal Herrian ez gaituela
nahi gu hemen betirako
espainolak ez badute argi
errez dute ikasteko
beren iritziz ekarri gaitu
hemen gogor zigortzeko
Euskaldunak Euskadirengatik
ez dugula guk etsiko.
Amaitu behar dut gaurkoz ere
nere saiotxo ttipia
gorantziak bidaliz gogotik
hor zauden lagun maitia
zuk utzitako txabola daukat
berriro hemen betia
Zorion aspaldiko lagunak
Piti Sarrionaindia.