Urruti ontan ezin...!

Xalokin

 Urruti ontan ezin nok jarri

 Bertsogintzako lanean;

 Oso gatx iatak abestutea

 Neurea ez dan lurrean;

 Olan jazoten dala iiñoek

 Mendiko txori-artean;

 Etxoek nunbait pozik aurkitzen

 Euren lekuak ixtean.

 Alan da guzti emen doakik

 Nire Zorion-Agurra,

 Euskal-bertsotan, neuk al bestean

 Gozo, bigun ta samurra,

 Luzeagoa ezin dodanez,

 Urtengo ieustak laburra,

 Euskal-soloan dabillen arren

 Itz billa nire atxurra.

 Anboto, Aitzluitz eta Mugarra

 Ei dituk ire mendiak;

 Arri, etxetan ugari ieukak

 Zuen erri Mañaria'k...

 An atx artean gogor jo ioen

 Euzkadi'ko gudariak,

 Euren odolaz gaurdaño gorri

 Agiri dozak bustiak.

 Urteak dituk i Mañaria'n,

 Aixkide, jaio intzala,

 Irurogeira uste ioat gaur

 Ireak eltzen dirala;

 Ludian zear egin dokana

 Eztok bidaldi makala;

 Goiko Jaunari eske naiagok

 Asko luzetu daikala.

 ZORIONAK, ba, LON, lagun-maite

 Eure jaiotegunean!

 Izaizak gaur biotzean!

 Goiko esker ta pozak ugari

 Or Markiña'ko Karmeldar praille

 Zaar ta gaztean artean,

 Egun eder bat igaro egik

 Ben-bentako bakean!

 Erbesterriko leku onetan

 Jarri naiak bertsolari,

 Baiña neurtitzok osotu nairik

 Emen ibilli nok larri...

 Ara ta ona, geldi ezinda,

 Igesika beroari...

 Parkatuidak, ba, ein baioazat

 Gatz bako eta logarri...!