Bi karbatxo

Batiz, A.

 Bi karnabatxo ikusi nitun

 Zugazti baten jostari,

 Beren arteko maite-asmoak

 Alai esaten alkarri:

 «Asi gaitezen lastoak biltzen,

 Txotxak lenbaitlen ekarri,

 Kabi txukun bat egin dezagun,

 Ta bertan arrautzak jarri...

 Gero, maite, zu, etzango zera

 Arrautzatxoak berotzen...

 Antxe orduak igaro bear,

 Txitoñoak ateratzen...

 Ta oiek jaio zaizkigunean,

 Ariko naiz denok zaintzen,

 Soro, landetan zu ta umeentzat

 Jaki goxoak billatzen...».

 Or bukatu zan bi txori aien

 Alkar-izketa gozoa,

 Ta bereala gogoz asirik

 Kabi-egite arloa,

 -Egun batzuek geroxeago

 Einda zegon kabitxoa,

 Baita bertantxe biamunean

 Lenengo arrautzatxoa.

 Arin eldu zan bestea ere,

 Ta karnabatxo emea

 Arrautz gaiñean artaz etzan zan,

 Bete arteño epea,

 Ta epe ori bete zanean

 Jaio zan txorikumea,

 Berealaxe agertuko zan

 Aldamenean bestea.

 Pozaren pozez karnabatxoek

 Ekin zioten kantari:

 «Eskerrak eman dagizkiogun

 Jaungoiko Egilleari,

 Guri biori egin baidigu

 Gaur bezuza ta opari...

 Gure abesti eztitsuenak

 Bijoazkio Berari».

 Eta ementxe buka zait nere

 Karnaba-kondairatxoa;

 Zuen biontzat iduritzen zait

 Egoki, aukerakoa.

 Ipui ontako txorien antzo,

 Poz ta zorion osoa

 Izan zazute, beti zuekin

 Lagun dalarik Jainkoa!!!