Artzai mutillak artu nai ditua

 -I-

 Artzai mutillak artu nai ditua

 nik gaur bersuan,

 agurrik beroenak

 emateko nai osuan;

 or zabiltzate orain ardi-zai

 mendian edo basuan,

 euskaldun jatorra ezagun baita

 ematen duen pausuan.

 -2-

 Nunbait pakerik ezin billatu

 ziñaten diruaren egarri,

 itxasoz beste aldera joan arte

 baziñaten egonak larri;

 saia zaitezte zintzoki eta

 diru mordoxka ekarri,

 ia poz pixka bat ematen zaien

 emengo neska zarreri...

 -3-

 Izango dezute nork begiratu

 eta zeñek itz egiña,

 ez badezute promesen bat

 praille joateko egiña;

 ori ere gerta litekena da

 ez degu gauza egiña,

 ta nun kendu obeto gañera

 munduko buruko miña?

 -4-

 Ain bizimodu ezberdiña du

 emendik joandakoak,

 ala esaten dute beñepein

 ortik etorritakoak;

 lenbizitik sufrimentu utsean

 zabiltzate gizajoak,

 burutik kendu ezinda, berriz.

 emengo ardo tragoak.

 -5-

 Pasa bearrak omen dituzte

 egun gogor eta latzak,

 amaren besoetan bezela

 ezin pasa bakoitzak,

 udan eguzkik erre bear ta

 neguan dardaraz otzak,

 animosuak ezin egondu

 artzai mutillen biotzak.

 -6-

 Nik agurtu nai zaituztet

 Euskal-erri onetatik,

 eta zuek alegindu gogor

 itxasoz,beste aldetik,

 euskaldun jator bezela agertuz

 zabiltzaten toki guzitik

 ta Ama Borgiñak lagunduko

 zaituzte Zeru goetatik.