Jesus aurtxoa

Yurre, Julian

 Seaska batean

 dago Jainkoa;

 zerutik etorri

 zaigun Aurtxoa.

 Aur politagorik

 ez dut ikusi;

 izarrak bezela

 distira dagi.

 Urrezko illeak,

 ezpain gorriak;

 zeruak iduriz

 urdin begiak.

 Musuak dirudi

 loretegia;

 bi masail ederrak

 arrosa bana.

 Seaska ondoan

 dago Maria,

 errurik gabeko

 lili zuria.

 Eresi samurrak

 oiuz ari da,

 lotan jarri dedin

 Seme laztana.

 Aingeruak dira

 zerutik jatsi;

 zilarrezko egoz

 Aurra estali.

 Goizean arrosak

 zabaltzen dira;

 Aurrak ideki du

 oo polita.

 Ta gozo dario

 mintzo ezea,

 egun-sentiari

 intza bezela.

 «Gizonen begira

 aspaldi nago;

 ai! Ama, noiz dira

 noiz etorriKo?»

 —«Seme, laster dira

 zuganatuko;

 bitartean egin

 lo, maitea, lo.»

 —«Mendien gañean

 dago elurra;

 ene biotzean

 maitasun-garra.

 Ai! Biotz gaxoa

 urtuz dijoa,

 argizagi leuna

 sutan bezela.»

 —«Ai ene Semea!

 ixil zaitea;

 biotz guzia dut

 erdiratua.

 Aingeruak dira

 joan lurrera,

 gizon guziai

 dei egitera.

 Ara, entzun, Seme,

 oiu ozena;

 goi zeruan aintza,

 bean pakea.

 Artzaiak badatoz

 zure aurrera,

 emaitz ederrenak

 zuri ekartzera.

 Eguzki-aldetik

 iru Errege

 datozkitzu ere

 zugana, Seme.

 Ta lurreko gizon

 guztiak gero;

 bitartean egin

 lo, maitea, lo.»

 lrriz begiratzen

 Aurrak Amari,

 ta lo egiteko

 begiak itxi.

 Eguzki itzaltzean

 ixten loreak;

 Aurrak ere ditu

 itxi ezpaiñak.

 ­Ai bere ondoan

 orain banengo,

 arrosa erdian

 pa emateko...!

 Seaska gañean

 dago Jainkoa,

 zerutik etorri

 zaigun Aurtxoa...