Bi esposeri, espos egunean

J.B.

 1

 Nork erranen daut niri, dakigun phentzera,

 Nundik jin den erlea buruntban artzera?

 Ezker, eskuin zituen lore pollitenak...

 Arrosaño batentzat utzi ditu denak.

 2

 Itsaso haindian sen arrosa athera,

 Athera bezain laster, pimpirinan... bera!

 Eskualdun odol garbiz gorri-hampatua,

 Eskual-Herrirat jinik, hemen edertua.

 3

 Jainkoak zuelarik horrela manatzen,

 Eskualdun erleño bat hantchet da gerthatzen,

 Erleari arrosa lasterchko gustatu.

 Arrosañoak ere erlea maitatu.

 4

 Zuen amodioa Jaunak sakraturik,

 Ez dago segur behin oraino hozturik.

 Luzaz elgarri kontra zirezte biziko,

 Khar bera bihotzean duzue haziko.

 5

 Ezar ditzala bethi gure Jainko onak,

 Zuen ganikan urrun, nigar, auhen-minak

 Bainan, hanki balitza zerbait zorigaitzek,

 Bat egin dezatela, zuen bi bihotzek!

 6

 Zer mintzo naiz, oraintchet, nigar 'et auhenez?

 Mintza nadila mintza zuen zorionez.

 Zorion jaun'audreak, zorion zuen,

 Zorion aurhidetan dohatsueneri!

 7

 Ait'amak, gerochago, zer egun gochoak!

 Ezker, eskuin ilobak, et' ilobachoak!

 Ehungarren urthean duzue biziko,

 Nehor ez da segurki etsitzen hasiko.

 8

 Eta orai, aphezak azken hitza bere,

 Barkaturen duzue guziek hal 'ere.

 Iruleiko baso bat, ziek oro lekhuko,

 Esposen zorteari kolpez dut hoztuko.