|
Elantxobe
Baraiazarra, Luis
Hitz-zintzelez maiteki
itsas-herri jator,
hitzen molde jostariz,
Kantauriko altxor,
euskal bertsotan
bihotz-hotsetan
irudi betikor
zuretzat oroitarri
gorpuztera nator.
Mendi-orpo jendetsu
haizearen kutun
olatuek makurtuz
zuri mun eta mun.
Arrelepoka
etxe mordoxka,
ura ikuskizun
pendizean zintzilik
txoko txiki txukun.
Nontzebarri kukuka
zelatari lauso
hor zaude lepoluze
itsasoari so;
zamari sendo
sustraiak zango
goikoak eroso
txuri-gorrizko etxe
kresalaren auzo.
Mendi-mailadi bitxi
lur-kolko estua
belaun-gain malkorretan
zaude tolestua;
muiņo lurtsuak
azpi urtsuak
maitez babestua;
goitik noiz amilduko
hor herri prestua.
Xinurritegi xidor
kale bihurriak
zehar-mehar nahasiz
agortzen neurriak;
kantoitxo irtenak
ur-erretenak
polliki jarriak
denboraren erasoz
leundurik harriak.
Troka txoko txikian
kutxatxo itxia
aho-ezpain bikotxez
kabitxo bitxia.
Txalupek hantxe
bakezko etxe
hegaztiz jantzia;
Elantxobek dirudi
zerutik jatsia.
Txalupak lotan daude
igerizko loan
kuma huts pinpiriņak
kuluxka goxoan;
azpi higikor
soinu betikor
kolore jokoan
haizexkaren arnasaz
bakezko altzoan.
Begietara ņir-ņir
zilar-bitxi argiz
iguzkia mainatzen
ixil-mixil bris-bris;
gezi-dirdira
ur-aurpegira
keinu bizi garbiz
maitemin-eztaietan
elkarren egarriz.
Urrunean galdurik
kondaira-susterrak
dena ehortzi ohi du
iragan lasterrak;
asaben lorratz
geroko ardatz,
Ogoņo bazterrak
beretasuna lortu
haiei eskerrak.
Kaian hara-honaka
arrantzale urdin,
lehor eta itsasoen
maitatzaile berdin;
aurpegi ximur
bihotza xamur;
itsas-ahots sorgin,
maiteminduak ezin
entzungorrik egin.
Aldran sare-konpontzen
berbetaņo gatza
nasako emakume
eskuan orratza;
ziri ta zirri
pipermin pirri,
marmarketa latza,
eskuan orratza ta
minpunta zorrotza.
|
