Euskalerria
Balzategi, Justo
Gure aurrean mendi maiteak
belar biguņez jantzita,
zelai orlegik, zer edertasun,
lore txuriz estalita.
Biotza pozez betetzen zaigu
zu ain apain ikusita,
gure Jaun onak dana guretzat,
onenetik berezita.
Pake goxoko
guretzat txoko
izkuntz ta joko
obeak;
nun billatuko
nun arkituko
dira zeruko
loreak?
Iturri, ibai, erreka, ur garbi,
itxas aldera dijuaz,
baso illunak landarez betek
usai gozo zabalduaz.
Baserri txuri, tella gorrikin
tontor danak apainduaz,
gain guzietan gurutze deuna
Euskalerria zaituaz.
Mendi, kai, baso,
baserri, itxaso,
beaitugu jaso
atsegiņez;
Bertakoak gera
goratu bera
beti euskera
egiņez.
Mendi bidetan txabol txuriak
gure Amaren izenian,
mendizaleak auzpezturikan
berari otoitz egiņian.
Arnas berriak artzen dituzte
joateko beren bidian,
Ama maitea, ez aztu gutzaz;
lagundu emen ludian.
Beti goguan
beti barruan
zure izena;
aztuko etzera
semeak gera
Ama zu zera
onena.
Arrantzaleak ontzi txikitan
itxasora joan bearra,
batzutan bare, bestetan lodi;
askotan berri zakarra.
Andre gaxoak kezketan beti
azalduko al dan senarra,
Karmen'go Amak zenbait alditan
leundu du oien negarra.
Pipea auan,
otarra eskuan
zapi lepuan,
pijua!
Arrantzalea
itxas-zalea
utziz kalea
dijua.
Euskalerriko erri txikiak
berez apainduz daudela,
garbitasuna,txukuntasuna,
daude azaltzen dutela.
Gure aurrekoak saiatu ziran
beti eukitzen orrela,
zaitu ditzagun, izan ditezen
zeruko izarrak bezela.
Euskal danbolin
soņu atsegin
dantzatuz arin
gaztiak;
bizitasuna
alaitasuna
garbitasuna
guztiak!
Gernika errian aritz bat degu
sustraiak berriz egarri.
ostorik gabe, adar igerrak,
euskaldunok oroigarri,
Etzera aittuko, zugaitz maitea,
naiz egon ain negargarri,
euskal biotzak emango baitu
beti zerbait bizigarri.
Zu aņakorik
nola obeagorik?
ez da olakorik
arkitu;
zure dizdia
danon saria
Euskalerria
argitu.
Bertsolariak kantu bikaņez
ari dira zu goraltzen,
euskera buru jarrita beti
gogor baitira saiatzen.
Gu ere orain asita gaude
zuri begira, ateratzen,
egia uste det izango dala
zukin gaudela zoratzen.
Danok zaitzera
maitatutzera
gu ta euskera
alkarte;
beti zurekin
euskerarekin
erriarekin
ill arte!
O, Euskalerri zoragarria!
mundu ontako pozgarria,
dantza, jokoak, abesti, oiturak;
euskera eder ta garbia.
Zu zera gutzat emen lurrean
pake goxozko kabia,
zuri begira, maitatuz beti,
Jaunak kendu arte bizia.
Euskalerria
gure kabia
gure bizia
zera zu;
Jaiotzatikan
Amagandikan
gaude entzunikan:
MAITATU!
